Fikir ve Sanat

Etik: Kötülük Kavrayışı Üzerine Bir Deneme Alain Badiou (2004). Çev. Tuncay Birkan. İstanbul: Metis Yayınları. 180 sayfa. Cemil Emre ŞEKER G120214005 Giriş Badiou’ya göre, kötü, her şeyden önce ancak bir İyi’nin perspektifinden, yani “biri”nin bir hakikat sürecine yakalanması, özneleşmesi perspektifinden kavranmalıdır. Kötü, insan-hayvana değil, özneye ait bir kategoridir ve insan ancak zaten olduğu ölümsüz haline gelmeye muktedir olduğu sürece kötü vardır (Badiou, 2013:71). İyi ve kötü, ancak insanın özne olabilmesi durumunda ortaya çıkar; aksi taktirde salt kötülükten azade olma şeklinde tanımlanan bir “iyi” ye mahkum oluruz ki, bu da hiç “iyi” değildir. Batının insan hakları hukukun ikiyüzlülüğü ve korkunç eksikliğini de burada arar; yani mesele sadece batının insanı ve haklarını belirleme yetkisini tekeline alarak dünyanın geri kalanı üzerindeki maddi tahakkümünü tahkim eden bir fikri tahakküm kurmuş olması değildir, insanı sadece “bir şeylerden korunması gereken